Zonder enige twijfel, zonder geld en zonder een businessplan maar met een jong gezin startte Dorus vanuit de garage zijn onderneming. De twee gebruikte machines kocht hij op de pof en met hard werken, kon hij zijn boterham verdienen. Al snel was hij toe aan de volgende stap en er kwam personeel in dienst en er werd een bedrijfshal gehuurd. Vele investeringen en tientallen jaren verder stond er een mooi bedrijf. Klanten over de gehele wereld, een indrukwekkend pand een groot machinepark, mooie stijgende omzetten en vooral prachtige resultaten.
De kinderen van Dorus hadden alles aan de zijlijn meegemaakt en zij wisten al vrij snel dat ze dit niet gingen doen. “Er is meer dan alleen maar werken “. Ook wist Dorus dat als zijn kinderen het bedrijf over zouden nemen hij zich er toch mee zou gaan bemoeien en dus eigenlijk nooit van zijn bedrijf af zou komen.
“Fijn dat je zo snel kan komen”. “Of we nu wel of niet met elkaar in zee gaan; dit vind ik fijn. Als een potentiele klant ergens meezit, dan moet je snel reageren”. Dorus wilde stappen zetten in het proces, maar was onzeker over wat er op hem af zou komen en bang dat er ook maar iets van zijn plannen zou uitlekken. “Ik wil hier de rust houden en als er mensen komen kijken, weet ik zeker dat ik vragen krijg “. Ik vertelde hem dat er meer opdrachtgevers deze angst hebben en dat dat geen enkel probleem is. Communiceren doen we via de privemail, als ik je wil spreken, stuur ik je eerst een WhatsApp en je belt me terug als het schikt en afspreken doen we na werktijd of bij jou thuis.
Het werd een mooi verkoopproces. We telefoneerden vooral ’s avonds en als hij ergens mee zat of nog een korte vraag had, stuurde hij een WhatsApp waar hij snel antwoord op kreeg. Legendarisch werden de apps op vrijdag rond een uur of 6 ’s avonds. De “nog vragen of overpeinzingen” werden al snel het leesteken “?”. Het antwoord was vrijwel altijd “nope” met een emoji van een glas bier. Dit betekende overigens niet dat er in het weekend geen vragen kwamen. Ook daar kreeg hij direct antwoord op.
Na een jaar hadden we het proces afgerond. Dorus was er erg blij mee. Na enkele dagen werd er een krat Paulaner Hefeweizen bezorgd met een kaart “zoveel beslissingen genomen afgelopen jaar, maar voor het eerst in mijn werkzame leven heb ik dat niet alleen gedaan”.
